To tak jak z prawem aborcyjnym - najpierw cały świat namawia do rodzenia dzieci, a potem, jak już dziecko jest, to żadnej pomocy od państwa/ kościoła/ innych moralistów i mędrców namawiających/ nawet często Henia.

Przed chwilą trafiłam na ten spot i od razu podniósł mi ciśnienie. Już miałam sięgnąć po mój notes, by zrobić szkic postu na blog. W dwie minuty wiedziałam wszystko, co i jak chciałam napisać.
Jeszcze tylko raz przejechałam scrollem po fejsbuku i zobaczyłam, że Ty już napisałaś. Nie mogłam odmówić sobie kliknięcia.
I teraz po prostu nie ma już sensu żebym się powtarzała. Wiadomo, użyłabym innych słów, odniosła się do własnych doświadczeń, ale prawdopodobnie użyłabym każdego z Twoich argumentów. Zgadzam się z Tobą całkowicie. Zresztą nie pierwszy raz.

Jak się mają założenia całej kampanii z tematem zależności późnego macierzyństwa (albo braku dzieci w ogóle) z przyjmowaniem doustnych środków antykoncepcyjnych? Tego dotyczy jeden z trzech filarów kampanii. Niech mi ktoś wytłumaczy, dlaczego spot to pomija? Dlaczego wprost nie edukują o ew. skutkach łykania pigułki? Dlaczego nikt nie dyskutuje o popularności danych metod antykoncepcji? Nie wiem, o czym jest ta kampania ale jesli coś jest jakos dziwnie ukryte, to akcja wydaje mi się podejrzana. Czekam na raport. Ps. Wpis genialny, podobnie temat ugryzłam u siebie.

Nie byłam jeszcze w Paryżu ... ale jak mi dzieciaki podrosną to pojadę, albo nawet zabiorę ich ze sobą 😉
Nie podoba mi się ten spot, nie każda matka musi czuć instynkt i mieć dzieci. Odkładać na później? Tu nie chodzi o odkładanie tylko o odpowiedni moment - ile jest kobiet, a może też dziewczynek, które zdecydowały się na to za wcześnie. Ja sama uważam, że presja otoczenia, "bo już rok po ślubie, czas na dziecko" i wieczne pytania "kiedy dzidziuś" trochę przeważyły na mojej decyzji i zpowodowały szybsze tykanie zegara biologicznego i mimo, że na porodówce stuknęło mi 25 lat - czułam się strasznie młoda i nie wiem czy do końca dojrzała by zostać matką. A innym mogę poradzić - nie dajcie sobą manipulować, bo pytania nigdy się nie kończą, gdy już urodzicie 1 brzdąca, kochana rodzinka i znajomi zmieniają pytanie na "a kiedy następne, przecież słabo, żeby był jedynakiem", po 2 synu następują pytanie "a kiedy dziewczynka" - to koło nie ma końca i ciągle się kręci.

PS. Jak pogoda na Mazurach, bo w piątek wybieramy się pod namiot 🙂

Nie ma dobrego czasu na dziecko - a na pewno jednakowego dla wszystkich.
Spot moim zdaniem jest krzywdzący bo znów na plan pierwszy wysuwa kobietę.
Dla mnie to spot wzbudzający poczucie winy i odpowiedzialności wobec kobiety za zaludnienie kraju.
Bo można być w Paryżu, mieć dom i urodzić dziecko.
Można urodzić dziecko i polecieć do Paryża i budować dom.
Można być dojrzałą 20latką gotową na bycie matką lub odwrotnie - dopiero po 30 poczuć, że jest się na dziecko gotowym.
Można mieć skończone 30 lat i wciąż być niedojrzałą emocjonalnie kobietą.
Rozumiem przekaz, że w im później tym trudniej zajść w ciążę i jest to uwarunkowane i potwierdzone biologicznie. Ale nie rozumiem dlaczego kobieta ma mieć poczucie straty.
Choć może to wynikać z tego, że mężczyzna sam sobie dziecka nie urodzi. Kobieta jest do tego niezbędna -stąd taki nacisk na nas.

Spot irytuje mnie z 2 powodów: 1) traktuje urodzenie dziecka jako życiową misję kobiety, 2) nie bierze pod uwagę fundamentów w postaci hierarchii wartości. Jak mogę realizować wartości wyższe skoro wartości podstawowe (bezpieczeństwo + potrzeby fizjologiczne - brak stabilizacji zatrudnienia, brak snu, stres, kiepskie perspektywy na przyszłość, czyli nasza codzienność) nie są spełnione?

A mnie ten filmik wcale się nie podoba.
Jestem w ''kiepskim'' momencie życia bo prawie równiutko rok po ślubie, dopiero co stałam się współwłaścicielką mieszkania, prowadzę od przeszło 1,5 roku firmę i ...
odczuwam coraz większą presję.
Moja teściowa ma bzika na punkcie ciągłych nawiązań do posiadania wnuka. Od wujków i cioteczek słyszę, że ''rok po ślubie to już''.

I czasami mam ochotę napluć każdego, kto wywołuje we mnie to poczucie winy bo teoretycznie mam fantastyczne warunki do zostania matką. A praktycznie moje rozmyślania na temat macierzyństwa rozbijają się o twardą rzeczywistość w której zastanawiam się o rzeczach typu opieka nad dzieckiem po moim powrocie do pracy.

Od miesiąca czytam bloga z przyjemnością, mimo, że jestem bezdzietna i już zaraz 31 rż mi w tej bezdzietności stuknie. Dzisiaj natknęłam się na ten post, który dotyczy mnie osobiście i przykro mi jak czytam niektóre komentarze i insynuacje, że bezdzietni to banda egoistów, którym się we łbie przewróciło, mają źle poustawiane priorytety. Z Waszej perspektywy jestem bezdzietna z tzw. wyboru - mam męża, mieszkanie, ale zamiast dziecka "wybieram" tzw. karierę i wakacje w ciepłych krajach. A z mojej perspektywy to ja nie dokonuję żadnego wyboru - po prostu nie czuję potrzeby posiadania dziecka, nie mam instynktu. Nie wybrałam sobie braku instynktu świadomie. Tak czasem piszecie, jakby bezdzietni mieli wpływ na to czego chcą, w sensie, że wybierają "chcieć żagle" zamiast "chcieć dziecko". "Chcieć" to uczucie, którego się nie da się sobie wmówić i zaprogramować, jak ktoś nie chce dziecka, to nie chce i nie zacznie chcieć, tylko dlatego, że zostanie zwyzywany od egoistów. Tak samo jak nie można pokochać kogoś na siłę, bo ten ktoś na to zasługuje, jest dobrym partnerem itp. Jak nie ma "chemii", to nie ma, u kobiety też powinien być instynkt, czyli ta "chemia". Jak nie ma "chemii", to żaden durnowaty spot z przesłaniem " jak nie chcesz, to się zmuś, bo pożałujesz" nie przekona kobiety do posiadania dziecka. Brak instynktu nie jest świadomym wyborem. A nie znam żadnej kobiety, która z rozbudzonym instynktem wybiera coś innego niż dziecko. Tak długo, jak kobieta przedkłada coś nad dziecko, to znaczy, że tego instynktu tak naprawdę nie ma i nie jest na dziecko gotowa, a nie, że górę bierze egoizm, lenistwo, chęć wyszalenia się, czy zarobienia na torebkę od Gucciego. I takie kobiety nie powinny być zmuszane, szantażowane czy obarczane poczuciem winy, że nie są matkami, bo jak zostaną matkami, nie będąc do tego przekonane, to nic dobrego z tego nie wyjdzie - ani dla matki, ani dla dziecka. Trochę jak kochanie/niekochanie rodzeństwa - wszystkie czytelniczki stwierdziły, że wymuszanie uczuć na dziecku kończy się źle i nie należy tego robić, skąd więc pomysł, że wymuszanie macierzyństwa na kobiecie da dobre skutki?

I przypominanie, że kobieta pożałuje jak instynkt się obudzi za późno, jest po prostu okrutne - oczywiście, że taka kobieta pożałuje, jeśli zachce dziecka, gdy już nie będzie to możliwe i to będzie przede wszystkim jej tragedia, co nie zmienia faktu, że nie da się tej tragedii zapobiec robiąc sobie zawczasu dziecko na siłę. Tak naprawdę brak instynktu jest dramatem kobiety, bo w odpowiednim momencie dziecka nie chce, a jeśli w końcu zachce, to już najprawdopodobniej będzie za późno. Ja np. chciałabym chcieć mieć dziecko, ale nie chcę. Cały czas czekam aż mój instynkt się obudzi. Nie wiem, co zrobię, jak się w porę nie obudzi i wcale mnie ta perspektywa nie cieszy. Ale nie zdecyduję się na dziecko z rozsądku, zamiast z serca. A do tego ten spot i wiele czytelniczek namawia.