Pięć rzeczy, których możesz nauczyć swoje dziecko na wypadek pożaru

Joanna Jaskółka
24 listopada 2015

Udostępnij wpis

Zeszłoroczne święta pobiły chyba rekord ilości pożarów w domach. Zresztą z roku na rok najwięcej tragedii zdarza się w właśnie w miesiącach, gdy temperatura spada, a my posiłkujemy się różnego rodzaju urządzeniami dogrzewającymi, usilnie palimy w piecach, a do tego zapalamy kolorowe iluminacje, świeczki, świeczuszki, często w niedalekiej odległości od świetnego materiału na opał - choinki. Zawsze, gdy słyszę o jakimś pożarze w domu, moją pierwszą myślą są dzieci - czy były na miejscu, czy zostały uratowane, czy wiedziały, jak się zachować? No właśnie. A to jest tylko pięć rzeczy, których możesz nauczyć swoje dziecko na wypadek pożaru.

 

 

CO MOŻESZ ZROBIĆ?

 

->  Przede wszystkim, jako rodzic, możesz zgasić pożar w zarodku, czyli zabezpieczyć to, co się da - gniazdka elektryczne i wszystkie źródła prądu. Nie mówię o lakowaniu ich na amen [wszak, nie pilnuję swojego dziecka], ale o zwyczajnym ich zabezpieczeniu, żeby były sprawne i nie toczyły się z nich iskry.  Ja na przykład przestałam palić świeczki, a przynajmniej nie palę ich w miejscu, które mogą dosięgnąć... nie, nie dzieci. Starsze dziecko doskonale wie, o co chodzi ze świeczką. Mam na myśli koty. Gdyby nie moja szybka reakcja, już kilka razy mogliśmy spłonąć żywcem od palącego się kota, który wlazł na szafkę i swoją długą sierścią otarł się o świeczkę. Uważajcie! No i, oczywiście, warto wymienić piece i kominki na nowsze, sprawniejsze, ale o tym pisałam już tutaj.

 

-> Zabezpiecz wszystkie materiały łatwopalne [przede wszystkim nie trzymaj ich zgromadzonych w jednym miejscu] oraz schowaj wszystkie rzeczy, które... cokolwiek mogą podpalić. Dzieci zapałkami mogą bawić się tylko pod opieką rodziców 🙂

-> A  skoro dzieci zapałkami bawić się mogą wyłącznie pod opieką rodziców, postaraj się też wytłumaczyć dziecku, jak powinno obchodzić się z ogniem, urządzeniami elektrycznymi i... banalne wiem, ale uczulić, że obok rzeczy grzejących [kominki, grzejniki] nie należy zostawiać rzeczy łatwopalnych, suchych i podobnych.

 

 

TWOJE DZIECKO MOŻE SIĘ OPARZYĆ!

Oczywiście nie mówię o tym, żeby celowo przytykać mu palce do gorącej powierzchni, ale jeśli zrobi to przypadkiem, nie wszczynaj paniki, nie lamentuj, nie unikaj rozmowy o tym, że ogień jest niebezpieczny i jakie gorące powierzchnie mogą zrobić dziecku krzywdę. Sparzony paluszek to nie jest coś, za co moglibyśmy kogokolwiek obwiniać, ale może być świetnym powodem do rozmowy. Bez histerii i okrzyków "ojej, biedne moje dziecko". Jeśli wsadziło palec pomimo ostrzeżeń, to nie jest wcale biedne, tylko ciekawe. A ta jego ciekawość to właśnie to, co powinniśmy rozwijać. Może jakieś eksperymenty w ciepłe/zimne? Może jakaś zabawa? Na przykład w pięć rzeczy, których powinieneś nauczyć swoje dziecko o zachowaniu podczas pożaru?

 

 

 

PIĘĆ RZECZY, KTÓRYCH POWINIENEŚ NAUCZYĆ SWOJE DZIECKO O ZACHOWANIU PODCZAS POŻARU

 

 

Co zrobić, gdy wybuchnie pożar? I jak nauczyć tego dziecka? To w sumie proste i wbrew pozorom można to "przerobić" bez niepotrzebnego straszenia i dramatyzowania. Wszystko w formie zabawy, która przygotuje dziecko na taką ewentualność.

 

Niestety, rodzice [a raczej dziadkowie], mają to do siebie, że lubią straszyć, a efektem straszenia jest właśnie panika w momencie, w którym dziecko powinno zachować zdrowy rozsądek. Zamiast straszyć, o wiele lepiej zabawą przygotować malucha na takie zdarzenie, bez snucia miliona opowieści o tym, ilu ludzi zwęgliło się podczas snu.

 

 

1. Zabawa w mgłę. Mgły w domu nie znajdziemy, ale na spacerze czy podczas wycieczek - owszem. Warto ją wykorzystać i opowiedzieć dziecku, że wygląda jak dym, pod którym musimy przejść. Zawsze, gdy napotkamy jakąś mgłę w kotlinie czy padołku, przebiegamy pod nią z Kosmykiem, pochyleni, jak najszybciej się da. To takie ćwiczenie, bo jeśli twojego malucha pożar zastanie w mieszkaniu, właśnie tak powinno uciekać z pomieszczenia - na czworakach, z głową skierowaną w dół, bo to właśnie wyżej kłębią się najgorętsze opary i toksyczny dym. 

 

2. Ucieczka. Typowa zabawa w chowanego, którą można przerobić w zabawę o pożarze i odpowiednio wykorzystać. Gdy dom się pali, a twój maluch jest w środku, warto, żeby wiedział, że jak najszybciej powinien oddalić się od miejsca, które się pali i w żadnym wypadku nie powinien chować się w szafach, wersalkach lub innych zakamarkach. [Zabawa: chowamy się, a na sygnał - wychodzimy z kryjówek]. W ucieczkę przed pożarem możemy bawić też na zasadzie wyścigów na czworaka do wyjścia - na czas, kto pierwszy, jakkolwiek. Taka zabawa pomaga dziecku zapamiętać drogę oraz sposób ucieczki, gdy dom trawią płomienie.

 

3. Coś mokrego. Nie zawsze jest taka możliwość, ale warto pokazać dziecku, jak moczyć ręcznik [heh, pewnie tego akurat uczyć nie trzeba] i pokazać, w jaki sposób przyłożyć go do twarzy. Gdy w pomieszczeniu jest dużo dymu, o wiele łatwiej oddychać z mokrym ręcznikiem na twarzy. Warto to przećwiczyć  przy okazji palenia ogniska na dworze. Zawsze też warto mieć w pokoju dziecka butelkę z wodą [moje dziecko uwielbia wodę i w jego pokoju zawsze stoi butelka, wiem, że jeśli coś się stanie, domyśli się, że wodą może skropić jakiś materiał i przyłożyć do twarzy, rozmowa o tym zajęła mi kilka minut].

 

4.  112. Numer ratunkowy może już wybrać trzyletnie dziecko. Kosmyk nauczył się tego, gdy byłam w ciąży i musiałam schodzić stromymi schodami do piwnicy napalić w piecu. Zasięgu w piwnicy nie było, więc telefon zostawiałam na stole i zabezpieczyłam się w ten sposób, że nauczyłam Kosmyka wybierać numer 112 [bez dzwonienia, nie martwcie się!], w razie, gdybym z tych schodów zleciała, zaczęła rodzić, cokolwiek, i nie mogła z nich wstać po telefon.

 

5. Imię, nazwisko, miejsce zamieszkania. Może się to wydawać wyzwaniem, ale zapewniam, już trzylatka można nauczyć tego, jak ma na imię, nazwisko, ile lat i gdzie mieszka. Imiona mamy i taty też nie są problemem. Te informacje przydadzą się nie tylko podczas rozmowy z ratownikami, ale też zwyczajnie - podczas zagubienia w lesie czy mieście. Możecie wymyślić jakąś melodię o imieniu, adresie i tym podobnych. Melodię zapamiętuje się łatwiej, a w momencie krytycznym nikogo nie zdziwi, że dziecko zamiast recytować... śpiewa swoje dane 🙂

 

 

 

I to tyle. Pamiętajcie, ogrzewajcie się spokojnie i z umiarem, schowajcie wszystko to, co może się łatwo zapalić i porozmawiajcie ze swoimi dziećmi o niebezpieczeństwach bez niepotrzebnego straszenia!

 

Zdjęcie pianek, bo mam ochotę na pianki: Sarah Horrigan

Udostępnij wpis

A dla wiejskich [choć nie tylko] matek została też stworzona grupa, na którą serdecznie cię zapraszam TUTAJ
Obserwuj nas też na Instagramie
Możesz też udostępnić wpis i skomentować go na Facebooku
Jestem Asia.
Piszę o tym, jak uciec z miasta i wychowywać dzieci na wsi, z dala od sklepów, ale bliżej siebie.

Naszą historię znajdziesz Tutaj

Ale ona wciąż się pisze, więc zostań ze mną w kontakcie:


    Subscribe
    Powiadom o
    guest
    5 komentarzy
    najstarszy
    najnowszy oceniany
    Inline Feedbacks
    View all comments
    Dorota
    Dorota
    7 lat temu

    Super tekst!!!mój synek ma teraz 2 i 8 m a jak tylko zaczął mówić nauczyłam go jak się nazywa i gdzie mieszka. Teraz przymierzam się do nauki telefonu alarmowego. W naszym mieście był przypadek że 4 latek nie potrafił nic podać poza swoim imieniem!! Dla mnie to szok.

    Magda Motrenko
    Magda Motrenko
    7 lat temu

    Marcin na razie przedstawia się tak:
    - Maciej-ej-ej
    co czasem wprawia w zakłopotanie naszych gości 😀 No ale ćwiczymy! 😀

    Twoje rady na pewno też wykorzystamy! Marcin uwielbia na dobranoc bajki o tym, jakim to on jest dzielnym bohaterem, policjantem, lekarzem i strażakiem jednocześnie 🙂 więc wykorzystuję te okazje, by wskazywać słuszne zachowania w różnych sytuacjach, np. "dzieci w przedszkolu idą na wycieczkę i przechodzą przez ulicę; nagle jednej dziewczynce wypada zabawka i porywa ją wiatr w stronę samochodów; dziewczynka chce po nią biec, ale Marcin mówi: STOP! Nie można biegać po ulicy, bo to bardzo niebezpieczne! Schodzimy z ciocią na chodnik i wtedy poprosimy ciocię, by wróciła po twoją zabawkę. I dzięki Marcinowi dziewczynce nic się nie stało, a ciocia zaraz przyniosła zabawkę i podziękowała Marcinowi, że powstrzymał dziewczynkę przed uciekaniem z szeregu." 😀 Albo "Marcin w przedszkolu poczuł dziwny zapach i od razu poinformował o tym ciocię. Ciocia się zaniepokoiła: to chyba gaz! Na to Marcin: trzeba otworzyć okna, zadzwonić po straż pożarną i ewakuować dzieci! Marcin kazał dzieciom szybko ustawić się w pary, by mogły bezpiecznie wyjść na podwórko. Jedna ciocia otwierała okna, druga na podwórku pilnowała dzieci i dzwoniła po pomoc. Po chwili przyjechali strażacy ze specjalnym czujnikiem gazu. Wykryli wyciek i zabezpieczyli rury. Następnie przyszli do Marcina i podziękowali mu za pomoc: Marcin, jesteś bohaterem! Dzięki twojej szybkiej reakcji nikomu nic się nie stało! Bardzo dobrze, że kazałeś po nas zadzwonić, ewakuować dzieci i otworzyć okna. Dzięki otwartym oknom gaz nie gromadził się w pomieszczeniach i ryzyko pożaru było dużo mniejsze! Dobrze się spisałeś, oto medal dla Ciebie!" 😀 Grubymi nićmi szyte, ale Marcin czasem dopytuje dlaczego coś trzeba tak, a nie inaczej i to fajna okazja do rozmowy. Zawsze on jest bohaterem (albo jednym z kilku), więc bardzo to lubi, ale też nigdy w opowieściach sam nie robi żadnych rzeczy, których normalnie też bym mu nie pozwoliła - nie jest supermanem, tylko ratuje sytuacje informując dorosłych, że coś jest nie tak. Może uciskać rękę, by powstrzymać krwawienie, ale nie może trzymać osoby z atakiem padaczki. Kurczę, może się wydawać, że trochę straszne te historie dla czterolatka, ale w sumie takie jest życie.

    Dwa miesiące temu spacerowaliśmy po Gdańsku i akurat zatrzymaliśmy się przed przejściem dla pieszych, gdy minął nas jeż. Wybiegł na jezdnię, a jechały samochody. Jakbym była sama, to bym się jakoś jedną nogą na jezdnię bardziej wychyliła, by ostro zakomunikować kierowcom, by uważali. Ale nie wiadomo, jak dziecko na jeża zareaguje, czy też się nie rzuci do pomocy, więc biernie staliśmy na chodniku patrząc przerażeni. Pierwszy pas jeż pokonał cudem, po czym na drugim... rozjechał do autobus. Na naszych oczach. Jak weszliśmy na pasy, mijaliśmy świeżutkie flaczki. Bałam się, że Marcin się będzie bardzo litował nad zwierzakiem, ale nie płakał ani nic takiego. Po prostu, że smutno, ale "nu, nu jeż", bo przez ulicę przechodzi się z mamą i trzeba patrzeć czy nic nie jedzie i podnieść rękę, by kierowcy lepiej widzieli. No jestem z niego dumna, nie ukrywam 🙂

    Iwona A.
    Iwona A.
    7 lat temu

    No ja pamiętam taką historię z uczeniem. Babcia moich dzieci zawsze miała głupi zwyczaj ostrzegania przed niebezpieczeństwem mówiąc: nie rób tego, bo... podczas gdy dziecku nawet do głowy nie przyszłoby żeby to zrobić. Przykład - kiedyś wodę gotowało się w czajniku na gazie (nie było jeszcze tych na prąd). Moje dzieci były nauczone że nie wolno dotykać niczego co stoi na kuchence. No to nie dotykały. Aż pewnego razu trzyletni gdzieś synek pokazał poparzony paluszek. Okazało się że babcia powiedziała mu dlaczego nie wolno dotykać czajnika i on postanowił to sprawdzić 🙂 Niejeden raz jak się okazało potem, pewnie nie za bardzo babci wierzył...

    olguska
    7 lat temu

    faktycznie warto tego dzieci nauczyć dwie ostatnie potrafią ale reszta... do nadrobienia....

    Maja Gawrońska
    7 lat temu

    Bardzo przydatne - dzięki. Wydrukuje sobie chyba na później. Matkatylkojedna wciąga i człowiek siedzi i czyta po nocy zamiast pisać i prasować 🙂

    25 kwietnia 2023
    Ciekawostki o kurach, z których pewnie nie zdawałaś sobie sprawy

    Kiedy zaczynałam moją przygodę z kurami, wiedziałam o nich, że lubią grzebać w ziemi, że średnio dobrze latają, że znoszą jajka i że są najbliższymi krewnymi tyranozaura. To nie były ciekawostki o kurach, tylko wiedza z pierwszej klasy. Kiedy teraz o tym myślę, zastanawiam się, co mi do głowy strzeliło, żeby pakować się w relację […]

    2 kwietnia 2023
    Spektrum autyzmu - diagnoza dziecka: jak, gdzie i dlaczego tak trudno?

    Od kiedy poruszyłam temat tego, że nasza rodzina jest w spektrum autyzmu, codziennie dostaję pytania od zaniepokojonych rodziców, którzy podejrzewają, że ich dzieci też mogą być neuroatypowe i nie wiedzą, co zrobić, gdzie się udać, jak wygląda diagnoza dziecka i jak długo ona trwa. Oraz czy w ogóle warto. Dzięki Fundacji SYNAPSIS udało mi się […]

    22 marca 2023
    15 zabaw, którymi zajmiesz dzieci, kiedy kolejny raz zostają w domu z powodu choroby [nie na dworze]!]

    Moja buńczuczna mina - gdy odpowiadałam  na pytanie ludzi obserwujących moje brykające w październiku w jeziorze dzieci, czy nie boję się, że zachoruję - zbledła. Już nie jestem taka pewna, czy aby nie zachorują. Po pandemii zdrowie każdego z nas zaczęło szwankować. Coraz częściej łapią nas infekcje, szczególnie gardła, a długie przesiadywanie w domu sprawiło, […]

    20 marca 2023
    Chodź ze mną do łóżka, czyli jak sprawuje się półkotapczan Lenart po roku używania?

    Rok temu, dokładnie w marcu, przyjechała do mnie ekipa Lenart, żeby zamontować mi w pokoju półkotapczan. Po raz pierwszy od wielu lat miałam mieć własną sypialnię i... trochę się tego bałam. Tym bardziej że wskoczyłam na nieznane wody - zamiast klasycznego łóżka - wybrałam półkotapczan. Mebel, który pamiętałam z czasów dzieciństwa z pokoju koleżanki, u […]

    18 marca 2023
    Rozgryzam "Rozgryzione", czyli jak karmić, żeby nie przekarmić lub nie zagłodzić

    "To, jak bardzo wmuszam mojemu dziecku jedzenie, może mieć gorszy efekt niż pozawalanie dziecku na wszystko" - usłyszałam od autorek książki "Rozgryzione'' Zuzanny Wędołowskiej i Marty Kostki. Książka ta zwaliła mi z serca kawał poczucia winy za to, że "źle karmię moje dziecko". Książka pokazała mi, że nie muszę karmić idealnie, żeby karmić dobrze. O […]

    16 lutego 2023
    Bezsenność - co zrobić, żeby zasnąć, kiedy nie możesz spać?

    Przez dwa lata mój sen był dziwaczny. Stany lękowe, leki, depresja, stres, to wszystko sprawiło, że spałam dziwacznie. Budziłam się wyspana o 3 w nocy, kładłam się o 8, wstawałam o 11, potem przerwa, żeby odebrać dzieci i znów drzemka na godzinę o 16. Cały mój wolny czas kombinowałam, kiedy mogłabym odespać nieprzespaną noc. Kiedy […]

    Obserwuj nas na Instagramie

    instagramfacebook-official