W szpitalu odpoczniesz!

Joanna Jaskółka
21 maja 2015

Udostępnij wpis

Kiedy któraś z czytelniczek napisała mi pod pierwszym szpitalnym zdjęciem, że zazdrości, bo będę miała wczasy, w szpitalu odpoczniesz, parsknęłam śmiechem. Nie wiem, co wy robicie w szpitalach, ale mi się jeszcze nie zdarzyło w żadnym odpocząć, a kiedy już mnie wypiszą, czuję się niemalże jak po obozie katorżniczym dla nieposłusznych matek.

 

Szpital to męczarnia. Tuż po przyjeździe zapakowali mnie na KTG [taki przyrząd do monitorowania serca płodu i ogólnie - tych wszystkich ruchów w brzuchu - skurczy, kopnięć dziecka itp. Wyjaśniam, bo ja w pierwszej ciąży szłam w ciemno, myślałam o przyrządzie podobnym do tych wielkich komór, do których wjeżdżali pacjenci dr. Housa, a ktg to zwykłe pasy , pod które podpina się liczniki  - na filmie niej widać :D]. I tak sobie leżałam jakieś półtorej godziny, potem znów półtorej, a potem jeszcze trochę, bo zapis znowu był średni. Plus te wszystkie badania, które musieli mi zrobić i już o 11 w nocy spałam jak aniołek, o ile aniołki potrafią sypiać na szpitalnych łóżkach.

 

 

 

 

Pytacie się, czemu tu trafiłam - no cóż, przez trzy miesiące siedziałam sama, czekając aż Chłop wróci a to ze szkoleń, a to z poligonów, a to z jeszcze innych rzeczy. Liczyć mogłam wyłącznie na moich rodziców, którzy też przecież mają swoją pracę i obowiązki, a reszta rodziny, mimo szumnych obietnic, że przyjadą i pomogą [zawsze szumią], jakoś się trzymała z daleka. Sama ogarniałam dom, histerie Kosmyka [strasznie przeżywał zmiany], wybiegałam z domu, gdy dzwonił telefon [mam zasięg tylko na podwórku], a potem z krzycząc do słuchawki "zaraz wracam", zaganiałam wybiegającego za mną Kosmyka do domu, sama paliłam w piecu i złaziłam z brzuchem po stromych schodach piwnicy czasem dwadzieścia razy dziennie, bo akurat w momencie rozpalania, Kosma chciał siku albo pić, albo wszystko naraz, więc musiałam lecieć na górę. Sama też w sumie ogarniałam psa, potem króliki, ogród, koparę, dżizas, jak zaczęłam rozmawiać z lekarzem o tym, że jeszcze tylko jeden dzień zostanę sama, to puknął się w głowę i powiedział tylko: nie zostanie pani, proszę zrobić armagedon i nie puszczać nikogo od siebie na krok. Cały czas ktoś musi przy pani być.

 

No i był, ale trzy miesiące samotnej walki dały o sobie znać i wyniki wyszły tak okropne, że mnie przygwoździli w szpitalu. Ale ok, jest dobrze. Skurcze mam, ale takie, że ani poród, ani wycieczka. W sumie mogą mnie niedługo wypisać, bo, jak to powiedział mój lekarz, dziecko się za dobrze w brzuchu poczuje i trzeba je będzie okscytocyną wyganiać. A po co je sztucznie wypychać i przedłużać jeszcze bardziej poród?

 

No. Podkurowałam się, podleczylam, pobiłam rekord leżenia/chodzenia na ktg, pocieszyłam się, że sztab lekarski ogląda z zainteresowaniem moje usg i teraz pozostaje bać mi się dwóch rzeczy: karmienia piersią oraz tego, że po porodzie lekarz  przyjdzie i naciśnie mi bez kozery brzuch, aż wyleci cala krew ze środka. Dwie moje porodowe traumy, o drugiej nie omieszkam uprzedzić jeszcze na tym całym zabawnym fotelu do rodzenia 😀

 

A tu krótki kolaż z dnia, w którym trafiłam do szpitala [wszystkie kolaże tutaj]:

 

 

 

A wracając do rewelacyjnego "W szpitalu odpoczniesz". Błagam was, nie wciskajcie takiego kitu innym ludziom, nawet jeśli sami odpoczęliście. Chłop mnie częstuje tym zdaniem non stop, aż mu zacznę wmawiać, że jego poligony to też urlop i po powrocie z nich powinien mi hektar ziemi w jeden dzień przekopać. Opieka szpitalna jest ok, to już pisałam, ale dopóki Chłop nie przywiózł mi prowiantu, non stop chodziłam głodna. Przeraźliwie głodna. W piskim szpitalu, muszę przyznać, obiady są całkiem niezłe, ale śniadania i kolacje to porcje malutki. To chyba wszędzie tak jest. Na szczęście obiad wszystko wyrównuje. Jak do tej pory każdy mi smakował.

 

Ale luz, może jutro mnie wypiszą. Mam nadzieję.

 

Sąsiadka z pokoju obok urodziła - lecę uspokoić, że malutka córeczka wcale nie płacze tak głośno, jak pewnikiem sąsiadce się zdaje. Kiedyś obiecałam sobie, że gdy znajdę się na porodówce, będę uspokajać każdą pierworódkę. Bo sama przeżywałam stres ogromny, że Kosmyk komuś przeszkadza swoim mruczeniem. A przecież płacz noworodka to takie mruczenie, że zaczynam się bać, czy wśród gadania Kosmyka będę w stanie w ogóle drugie dziecko usłyszeć 🙂

 

 

 

Opinia o szpitalu:  Porównując szpital na Madalińskiego w Warszawie i piską porodówkę, muszę przyznać, że Pisz wypada o wiele lepiej niż stołeczny przybytek. Pokoje są ładne, czyste, nowe, personel robi wszystko, żeby w pokojach nie było tłoku, a mamy i przyszłe mamy miały zapewnioną intymność. Częste badanie, które mnie wkurzają, są przecież tylko plusem - wszak wiem na sto procent, że jestem bezpieczna, dodam tylko, że na Madalińskiego, gdzie leżałam na patologii ciąży [10 dzień po terminie] - przez cały dzień zajrzano do mnie raz jeden i to tylko po to, żebym pamiętała zgłosić się sama do gabinetu na badanie. Tutaj badanie przychodzi do mnie - nawet ktg robią mi w większości na własnym łóżku, rzadko muszę gdzieś chodzić.

 

Podsumowując: szpital na prowincji wypada o wiele lepiej niż stołeczna placówka. Myślę, że dobrze wybrałam 🙂  

 

Udostępnij wpis

A dla wiejskich [choć nie tylko] matek została też stworzona grupa, na którą serdecznie cię zapraszam TUTAJ
Obserwuj nas też na Instagramie
Możesz też udostępnić wpis i skomentować go na Facebooku
Jestem Asia.
Piszę o tym, jak uciec z miasta i wychowywać dzieci na wsi, z dala od sklepów, ale bliżej siebie.

Naszą historię znajdziesz Tutaj

Ale ona wciąż się pisze, więc zostań ze mną w kontakcie:


    Subscribe
    Powiadom o
    guest
    18 komentarzy
    najstarszy
    najnowszy oceniany
    Inline Feedbacks
    View all comments
    Gosia Skrajna
    8 lat temu

    Mnie najbardziej wytrącały z rytmu wieczorne i nocne badania...temperatury. wszystko zależało do konkretnej zmiany. Były takie pielęgniarki, które robiły to po cichutku, a były tez takie, które oprócz zapalania światła, musiały hałasować jak stado słoni. no i trzeba samemu pilnować jakie tabletki się dostaje.
    U mnie lekarka zapomniała dać jednej tabletki i miałam duszności...ale sama się zwlekłam i doszłam do dyżurujących pań...
    Choć nie powiem. Leżeć z drugim dzieckiem to jednak małe wakacje. Od pierwszego 😛

    Betula
    Betula
    8 lat temu

    Mnie za pierwszym razem zapakowali do szpitala, jak tylko minął wyznaczony termin porodu-i leżałam jak kto głupi 2 tygodnie, dopóki w końcu nie zrobili mi cesarki, bo Pierworodny ani myślał się ruszyć, mimo prób moich (przebieżka z oddziału na 4. piętrze do sutereny i z powrotem kilka razy dziennie plus tunel wydreptany w linoleum na tym 4. piętrze) i lekarzy (dwie indukcje...). I faktycznie-jak całą ciążę byłam pełna energii i bardzo aktywna (tuż przed zamknięciem w szpitalu sfinalizowałam wykańczanie nowego domu i przeprowadzkę), tak po 2 tygodniach "odpoczynku" byłam na skraju załamania nerwowego. Drugi raz wspominam znacznie lepiej, bo cesarkę miałam planową, dałam się położyć dopiero na dzień przed (i to też tylko dlatego, że poród musiał być na drugi dzień bladym świtem) i przez ten jeden dzień zrobiłam coś, co nie udało mi się od porodu numer 1-przeleżałam cały Boży dzień plackiem, na przemian drzemiąc i czytając książkę (i to dość grubą-"Ziemia obiecana" to była) od deski do deski. Trzymam kciuki, żeby Cię szybko wypuścili do domu na ostatnią prostą albo żeby Drugie Dziecko raczyło wyjść już teraz po dobroci! 😉

    Mama AsiaLM
    8 lat temu

    Współczuję przebywania w szpitalu. Za wszelką cenę unikam takich miejsc. I prawdę mówiąc tekst o tym, że w szpitalu można odpocząć trochę mnie rozbawił. Badania może i faktycznie są męczące, ale jak napisałaś przynajmniej wiesz, że jesteś w dobrych rękach i lepiej tak niż nie mieć żadnych badań. Gdy będąc z Kinią w ciąży byłam w szpitalu musiałam sama chodzić na badania, więc to, że do ciebie "badania same przychodzą" uważam za komfort. 🙂 Ale jednak w domu jest zawsze najlepiej, zatem życzę jak najszybszego powrotu do domu. 🙂

    Joanna Jaskółka
    Reply to  Mama AsiaLM
    8 lat temu

    Przychodzą i muszę powiedzieć, że to jest cudowne 🙂

    Malgosia Dawid
    8 lat temu

    Szpitali nienawidzę, chociaż odpukać, leżałam w samych przyjemnych i to statystycznie mało 😉 Trzymaj się ! Warunki faktrycznie klasa!

    Not So Serious Mom
    8 lat temu

    Ciekawe, która pierwsza eksmituje dziecko? 🙂 (U mnie termin na 27/05).
    Fakt, królica nas obie wyprzedziła.

    Na prawdę masz niezłe warunki w szpitalu! Jak rodziłam w PL było nas 9 na sali, a kiedy zaserwowali marchewkę na obiad i 5 lasek z sali się skusiło (głodowe porcje obiadowe również, więc to chyba już była walka o przetrwanie), a w nocy mieliśmy koncert na 5 małych gardełek, to już nie brzmiało jak mruczenie 😉

    Moja babcia pochodziła z Pisza.

    Justyna Matkowska
    Justyna Matkowska
    8 lat temu

    Ja tez namietnie lezalam pod ktg. Wszystko byloby dobrze ale w ciazy wszystko boli po 5 minutach lezenia 🙂 ja rodzilam w szpitalu klinicznym takze w drzwiach zawsze stala stazystka i co chwile sie pytala czy czegos noe trzeba... masakra. I te pytania. Nienawidze gdy ktos nieproszony sie odzywa: ktory tydzien, co sie stalo, a jakie imie i wogole rozmiar buta itd. Chwili spokoju w ciszy w szpitalu nie mialam...

    Beta Kobieta
    Beta Kobieta
    8 lat temu

    Trzymaj się i byle do domu. Dla mnie w szpitalu to tez żadne odpoczywanie.
    Ale pokój jak na szpital fajny, choć chyba wolę takie 2-3 osobowe gdzie jest z kim pogadać. Zaś badania w pokoju to wypas, którego w wielu miejscach brak. W pierwszej ciąży leżałam w 2 różnych szpitalach i zdążyłam się na oglądać dziwnych przypadków. W tym jedno dziecko uratowane tylko dlatego ze tetno plodu było badane właśnie na sali bez przebiezki na badanie.

    Joanna Jaskółka
    Reply to  Beta Kobieta
    8 lat temu

    No właśnie! Oprócz ktg robionego na własnym łóżku trzy razy dziennie, do tego tętno rownież trzy razy dziennie i również na własnym łóżku 🙂 Gdybym nie lubiła chodzić, pewnie w ogóle bym nie wstawała 🙂

    Beta Kobieta
    Beta Kobieta
    Reply to  Joanna Jaskółka
    8 lat temu

    Poza plusami dla dziecka ja te badania w łóżku wspominam doskonale, bo i leki i cześć badań miałam zlecone w środku nocy - inaczej przy 4-6

    Agnieszka Aniołek Granatowa
    Agnieszka Aniołek Granatowa
    8 lat temu

    No. Teraz jak Cię wypiszą rób jak największy raban, niech wszyscy Ci usługują, żebyś trafiła po raz kolejny dopiero na poród. Inaczej zagłodzą Cię tymi sniadaniami i kolacjami.
    Też mam porównanie szpitala prowincjalnego i w mieście wojewódzkim. Oczywiście wygrywa prowincja z małym wyjątkiem - badania usg na wyzszym poziomie w wojewódzkim.

    olguska
    8 lat temu

    szpital niezły nowiutkie ale pokoik samotny... wolałabym by był dla 2 osób lub trzech by można było do kogoś się odezwać... też mam obawy że tak zakończę jak Ty bo ciągle jestem sama a do ogarnięcia dom i dwójka dzieci ech...w sumie w każdej ciąży lądowałam w szpitalu więc pewnie i teraz też tak będzie....

    Iwona i Fado
    8 lat temu

    nie cierpie leżeć w szpitalu ... zwłaszcza jak czuję że niepotrzebnie leżę - tzn z jednej strony przenoszona ciąża więc warto być pod kontrolą, ale z drugiej to bym jeszcze biegać mogła więc na cholere mnie trzymają 😉

    ps. ja w orłowskim rodziłam i szczerze moge polecać 😉
    pps. a co do tego naciskania brzucha to japierdziu mało się nie odwinęłam lekarzowi ... jakby nastolatkom mówić o tych wszystkich "urokach" ciąży to wielu by sie sexu odechciało 😛

    Nasze Kluski
    8 lat temu

    Tak. Ja szpitali też nie uważam, za miejsce odpoczynku I w sumie całą drugą ciążę bałam się nie samego porodu, co leżenia później w szpitalu. Dieta szpitalna to już w ogóle tragedia jakaś. Pamiętam kiedyś na patologii kolację składającą się z rozgotowanej parówki i siedmiu kromek chleba. A ostatnio jak byłam z rocznym dzieckiem w szpitalu, to na śniadanie dostał kawał kiełbasy, na pierwszy rzut oka, takiej z tych, co to w składzie więcej flory niż fauny. No i kurczę - co prawda nie wiem czy we wszystkich szpitalach tak jest, ale w tych, które miałam "przyjemność" odwiedzić - kolacja była między czwartą a piątą. I do śniadania nic. A ze śniadaniem jakoś się nie spieszyli. No nic. O diecie szpitalenej są oddzielne strony i fanpage na faceboogu, to już nie będę dokładać. Życzę zdrowia i jak odpoczynku. Prawdziwego:)

    Lenka / rudzia 121
    8 lat temu

    W szpitalu bylam jedynie kogos odwiedzic i nie znam osoby tora bylaby z tego zadowlona, ale jak mus to mus 🙂 tak sie skalda, ze do tej pory jedynie czytalam to co piszesz a dzis obejrzalam sobie dwa filmiki to jest plusy i minusy miezkania w lesie 🙂 miło się Ciebie słuchalo 🙂
    pozdrawiam
    http://zakochana-kobietka.blog.onet.pl

    Anna Iwan
    Anna Iwan
    8 lat temu

    W szpitalu, w którym leżałam tydzień na patologii ciąży i rodziłam największym zaskoczeniem poza brakiem wody w nocy (był remont), położną z anginą, która uparcie wmawiała mi, że nie rodzę, bo "nie wyglądam na rodzącą" i odsyłała mnie z nospą do łóżka - na złość jej urodziłam tamtej nocy, zaskoczyły mnie jeszcze tylko buraczki z octem do obiadu dzień po porodzie 😉

    Anna Malec Pacek
    Anna Malec Pacek
    8 lat temu

    Przez całą ciążę z Lidką najbardziej bałam się, że trafię do szpitala. Na szczęście udało nam się tego uniknąć aż do porodu. Jedzenie było znośne, tylko zwykle zimne. I nie zapomnę jak na którąś kolację dostałam dwa plastry mortadeli w obrzydliwym sosie... Bleee do dzisiaj nam odruch wymiotny na samo wspomnienie.

    Trzymaj się ciepło

    Ania Korzeniecka-Klisz
    Ania Korzeniecka-Klisz
    8 lat temu

    sala z łazienką kurde prawie jak w hotelu 🙂

    25 kwietnia 2023
    Ciekawostki o kurach, z których pewnie nie zdawałaś sobie sprawy

    Kiedy zaczynałam moją przygodę z kurami, wiedziałam o nich, że lubią grzebać w ziemi, że średnio dobrze latają, że znoszą jajka i że są najbliższymi krewnymi tyranozaura. To nie były ciekawostki o kurach, tylko wiedza z pierwszej klasy. Kiedy teraz o tym myślę, zastanawiam się, co mi do głowy strzeliło, żeby pakować się w relację […]

    2 kwietnia 2023
    Spektrum autyzmu - diagnoza dziecka: jak, gdzie i dlaczego tak trudno?

    Od kiedy poruszyłam temat tego, że nasza rodzina jest w spektrum autyzmu, codziennie dostaję pytania od zaniepokojonych rodziców, którzy podejrzewają, że ich dzieci też mogą być neuroatypowe i nie wiedzą, co zrobić, gdzie się udać, jak wygląda diagnoza dziecka i jak długo ona trwa. Oraz czy w ogóle warto. Dzięki Fundacji SYNAPSIS udało mi się […]

    22 marca 2023
    15 zabaw, którymi zajmiesz dzieci, kiedy kolejny raz zostają w domu z powodu choroby [nie na dworze]!]

    Moja buńczuczna mina - gdy odpowiadałam  na pytanie ludzi obserwujących moje brykające w październiku w jeziorze dzieci, czy nie boję się, że zachoruję - zbledła. Już nie jestem taka pewna, czy aby nie zachorują. Po pandemii zdrowie każdego z nas zaczęło szwankować. Coraz częściej łapią nas infekcje, szczególnie gardła, a długie przesiadywanie w domu sprawiło, […]

    20 marca 2023
    Chodź ze mną do łóżka, czyli jak sprawuje się półkotapczan Lenart po roku używania?

    Rok temu, dokładnie w marcu, przyjechała do mnie ekipa Lenart, żeby zamontować mi w pokoju półkotapczan. Po raz pierwszy od wielu lat miałam mieć własną sypialnię i... trochę się tego bałam. Tym bardziej że wskoczyłam na nieznane wody - zamiast klasycznego łóżka - wybrałam półkotapczan. Mebel, który pamiętałam z czasów dzieciństwa z pokoju koleżanki, u […]

    18 marca 2023
    Rozgryzam "Rozgryzione", czyli jak karmić, żeby nie przekarmić lub nie zagłodzić

    "To, jak bardzo wmuszam mojemu dziecku jedzenie, może mieć gorszy efekt niż pozawalanie dziecku na wszystko" - usłyszałam od autorek książki "Rozgryzione'' Zuzanny Wędołowskiej i Marty Kostki. Książka ta zwaliła mi z serca kawał poczucia winy za to, że "źle karmię moje dziecko". Książka pokazała mi, że nie muszę karmić idealnie, żeby karmić dobrze. O […]

    16 lutego 2023
    Bezsenność - co zrobić, żeby zasnąć, kiedy nie możesz spać?

    Przez dwa lata mój sen był dziwaczny. Stany lękowe, leki, depresja, stres, to wszystko sprawiło, że spałam dziwacznie. Budziłam się wyspana o 3 w nocy, kładłam się o 8, wstawałam o 11, potem przerwa, żeby odebrać dzieci i znów drzemka na godzinę o 16. Cały mój wolny czas kombinowałam, kiedy mogłabym odespać nieprzespaną noc. Kiedy […]

    Obserwuj nas na Instagramie

    instagramfacebook-official