Zajmowanie się Kosmykiem pochłania ostatnio ogrom mojej uwagi i zajmuje dzień. Z trudem wyrywam sobie kawałek czasu, żeby napisać parę słów i spojrzeć w internety czy gazetę. Muszę przyznać, że moimi sprzymierzeńcami w tym wyrywaniu są dzielna piaskownica, pojemna trampolina, twarde klocki i masa książeczek. Ale nawet gdy Kosmyk zajmie się czymś na chwilę, to wiem, że to jest moment tylko i zaraz będę musiała wymyślać coś nowego i jeszcze bardziej atrakcyjnego. Dlatego właśnie czuję się zagubiona, kiedy ktoś zabiera mi spod oka Kosmyka na godzinę lub dwie, a ja jestem zmuszona przystosować się szybko do kilku chwil BEZ DZIECKA.
Co robić najpierw, co najpierw? Kawa! Kawa to jest to! Mam czas, żeby coś napisać! I pranie muszę zrobić! Kuweta kota! Łazienkę można posprzątać! Ale najpierw pokój. W sumie po co pokój, ja posprzątam, a on wróci i znów wszystko rozsypie. Łazienkę to sobie ogarnę wieczorem. Koty na dwór sikać, nie będę w wolnym czasie wam kuwety sprzątać! Kawa! Muszę kawę zrobić!
Ale gdzie są kubki czyste? Kurde, muszę kubki pomyć. O, pranie się wyprało, rozwieszę. Gdzie są klipsy, gdzie są klipsy. No tak, w klockach, dobra, ogarnę te zabawki. A teraz pranie. Cholera, skąd tu się wzięła różowa bluzka... Zaraz, ja miałam taką, ale białą... Ach, no tak, Kosmyk pomagał mi do pralki ciuchy ładować. No cóż, w różu wyglądam na tylko trochę bardziej zmęczoną, dam radę. Kawę bym wypiła. 
O, mleka nie ma, muszę iść po mleko do piwnicy. Skąd tu tyle pudeł, kurde, trzeba to poukładać. Ale gdzie te pudła włożyć... A tutaj wepchnę, niech se dziadek te pudła układa. O, moje buty się znalazły! Faktycznie, tu je schowałam, żeby Kosmyk ich nie znalazł, bo wyrzucał je do kosza non stop. To niech tu leżą, kiedyś sobie o nich pewnie przypomnę... Mleko miałam wziąć, żeby sobie kawę zrobić i w spokoju wypić...
O, dzień dobry! Tak, miły dzień, Kosmyka dziadki wzięli na spacer, mam wolne! No, no, zamierzam odpocząć, już od godziny zamierzam! A nie wiem, nie wiem, co z tą pogodą, do odpoczynku od dziecka mi pogoda niepotrzebna! A tak, tak słyszałam, słyszałam... Może kawy się pani ze mną napije, mam straszną ochotę na kawę... Nie? No trudno, ja bym się napiła... A, pani już po dwóch... Ja też już sobie dwie zrobiłam, ale mi obie wystygły, bo Kosmyk chciał zobaczyć, jak to jest być ukąszonym przez pszczołę... Tak, tak, coraz mniej podobno ich na świecie, ale u nas mają się dobrze, jak kawę piję, to sobie zawsze na nie patrzę... A tak, to mleko do kawy, bo jakiś czas temu sobie zaparzyłam i mi mleka zabrakło... A no to do widzenia, do widzenia, idę tę kawę pić!
Mam mleko, mam gazetę, mam zimną już kawę, ale trudno, nawet zimną wypiję, nieważne, byle ciągiem i bez przerw na klocki. Spokojnie sobie pochłeptam kawki i poczytam gazetkę. WRESZCIE! Już mi nie będzie żaden Kosmyk... Kosmyk? Już wróciłeś? Musiałeś? To znaczy, ten, pewnie musiałeś się dobrze bawić, kochanie?
***
Jak widać, nawet nieobecność dziecka nie jest gwarantem spokoju i odpoczynku. Co nie zmienia faktu, że z nadzieją wyczekuję chwil, gdy ktoś na chwilę, dosłownie na pół godziny weźmie na siebie odpowiedzialność za zapewnienie atrakcji mojemu dziecku. Z nadzieją, że kiedyś będę umiała wykorzystać te momenty na maksa... A wy potraficie? Co robicie podczas drzemki lub nieobecności waszych dzieci?
Zdjęcie: STĄD