Tak się złożyło, że przez kilka ostatnich dni regularnie koło drugiej wyłączają nam prąd. Mam wrażenie, że robią to specjalnie, żeby nie było nam za dobrze na tym naszym sielskim, anielskim, obfitym w atrakcje zadupiu...
Podsumujmy - prąd, szczególnie na zadupiu, jest niezbędny. Kiedyś w Warszawie wyłączyli nam prąd w bloku w trakcie remontu, ale wtedy to ja sobie normalnie wyszłam do koleżanki czy gdzieś i wróciłam ciemną nocą, jak już prąd był. A co bez prądu robić w środku lasu?
Wyjść w zasadzie nie ma dokąd, bo najbliżsi sąsiedzi też zapewne bez prądu siedzą, a do dalszych to już za daleko. Wody ciepłej nie ma, bo cywilizacja wbrew wszystkiemu potrafi dojść wszędzie i woda jest na... pompkę elektryczną. Radia nie posłuchasz, bo baterie rozładowane, a ładowarka... działa na prąd. TV wiadomo.
Fajnie, że rodzice pomyśleli i nie kupili kuchenki elektrycznej. Szkoda, że nie pomyśleli o zapałkach. A więc, kiedy zorientowałam się, że zapalniczka, którą miałam w kieszeni, jakimś cudem z kieszeni zniknęła, a za oknem robi się coraz ciemniej - "na brzegu rzeki Piedry usiadłam i płakałam" niemalże. Na szczęście chłop mój wszędzie gubi zapalniczki, a ja zapobiegawczo chowam je do szuflady w... najciemniejszym kącie pokoju. Także dzierżąc wyrywającego się Kosmyka pod pachą, po długich poszukiwaniach dorwałam cudu techniki i pozapalałam świeczki.
Błąd.
Nigdy nie pal świeczek, kiedy po domu latają ci cztery koty i półtoraroczne dziecko. Nigdy!
Kiedy już "zgasiłam" Łajzę [tylko nie mówcie o tym chłopu, mam nadzieję, że do jego powrotu odrośnie jej sierść!] i wyrwałam Kosmykowi z ręki palącą się świeczkę [jak on ją dorwał? JAK?], postanowiłam porozsadzać towarzystwo po kątach. Flejtucha zostawiłam tam, gdzie siedziała - w łóżeczku Kosmyka, ale na wszelki wypadek zamknęłam drzwi. Niunię wygoniłam do kuchni. Burą na dwór. A biedne nadpalone Łajziątko zabezpieczyłam w łazience. Tam mogła się jedynie w kiblu utopić.
Na najwyższej półce postawiłam jedną dużą świeczkę dająca akurat tyle światła, żebym widziała, czego nie widzę, Kosmyka posadziłam na kanapie i zaczęłam tyradę, mającą na celu uspokoić, przygotować i przestrzec. A kiedy już język mi na wiór wysechł po długich tłumaczeniach, że dziś jest wyjątkowy dzień i nie będziemy się myć, ale mama zaraz wymyśli jakąś fajną i kreatywną zabawę, podczas której postaramy się nie wejść na rozrzucone po całej podłodze klocki i ogólnie przeżyć... włączyli dziady światło.
Popatrzyłam się na pierdolniczek, jaki wspólnymi siłami udało nam się zrobić, uwolniłam koty, zapędziłam Kosmę na kolację, a później do wanny, a kiedy już dzieć zasnął usiadłam na kanapie i wydułam jednym haustem pół kieliszka wina. Jak dla mnie to dużo.
O palącej się na szafce świeczce przypomniałam sobie dopiero rano. Na szczęście sama zgasła.
Co robicie, gdy nie ma prądu?
