Zobacz, jak ten kącik przemienił się w domowe biuro oraz jak wygląda moja praca z dziećmi w domu.

Joanna Jaskółka
1 czerwca 2020

Udostępnij wpis

Osiem lat piszę tego bloga i piszę [a raczej pisałam] go zawsze na kolanie. Pamiętam, że kiedy otworzyłam firmę i postawiłam na internetową działalność, obiecywałam sobie, że za zarobione na blogu pieniądze zrobię sobie wreszcie prawdziwe biuro. Niestety, wszystkie zarobione na blogu pieniądze wydawałam zawsze na jakieś głupoty: jedzenie, rachunki albo drzwi do domu.

 

 

 

I przez kilka lat nie miałam z tym problemu. Tułałam się z tym laptopem - a to pisać w łóżku, a to w łazience, a to przy stole w kuchni. Każde przygotowanie posiłku wiązało się tym samym: z uporządkowanem/wyniesieniem/przeniesieniem stosiku firmowych dokumentów ze stołu w kuchni na łóżko lub na podłogę. Jestem mistrzem w tworzeniu dokumentowych stosików na podłodze. Jeśli pracowałam nad jakimś ważniejszym tekstem i korzystałam z literatury - razem z komputerem wędrował stos książek, długopisów, mazaków, planerów i wszystkiego, co było mi potrzebne. Raz zabrałam wszystko i było ok, raz tylko część i latałam po chwili po domu, szukając drugiej części. Szukałam marnując często te rzadkie chwile, gdy chłopcy byli zajęci i siedzieli cicho.

 

Tak wyglądał kącik biurowy przed biurem. Było tam wszystko, tylko nie ja 🙂

 

 

Ale też i wiele się nauczyłam przez ten czas - pandemia mnie nie zaskoczyła. Jestem trochę specjalistką w zakresie pracy z dzieckiem w domu, bo od ośmiu lat codzienne, od rana do wieczora, pracuję z którymś moim dzieckiem obecnym w domu. Do 3 roku życia ze starszakiem, a potem non stop z młodszym, którego przedszkolna przygoda szybko się zaczęła i równie szybko zakończyła. Potrafię napisać status, czyli jakieś pół strony tekstu w 10 minut jednocześnie mieszając zupę i negocjując awanturę dwójki chłopców. Potrafię moderować grupę Wiejskich Matek, odpisywać na mail i pilnować, by młodszy nie zdemolował łazienki lub nie zamęczył kota.

 

Mimo że sobie radziłam i biuro wciąż było odkładane "na później", trochę już byłam tą sytuacją zmęczona. Lawirowanie między zajęciem jednego dziecka, dopilnowaniem, by drugie było na lekcjach online i żeby pierwsze dziecko mu nie przeszkadzało, a potem, żeby drugie dziecko na przerwie nie przeszkadzało pierwszemu i jednoczesne ogarnianie tej mojej grupki ludzi, która siedzi w tym moim internetowym światku sprawiła, że na myśl, ile rzeczy muszę ogarnąć w krótkim czasie zwyczajnie nie chciało mi się nawet otwierać komputera. Powiedziałam dość i zdecydowałam: biurko to priorytet. I wybrałam. Zajęło mi to 20 minut, gdzie zazwyczaj mam problem z wyborem. Ale czarka mi się najwyraźniej przelała.

 

Miałam też w głowie to, co powiedziała mi psycholog, kiedy zaczęłam jej się skarżyć, jak mi ciężko pracować z wówczas jednym dzieckiem w domu i że on mnie ciągle rozprasza i że może mnie rozpraszać, kiedy sobie robię relaks na fejsie, ale kiedy mam ważnego maila lub kłopot na grupie albo piszę tekst, to każde gadanie do mnie totalnie mnie rozprasza. Spojrzała na mnie i zapytała, czemu nie zrobię sobie miejsca w domu wyłącznie na pracę? Kawałka miejsca. Z tabliczką: mama tu pracuje, nie podchodzić!

 

I konsekwentnie - kiedy pracuję, siadać w tym miejscu. A kiedy se marnuję czas na fejsie, robić to gdziekolwiek indziej. Biurka szukałam w Bonami, bo tam mi wpadło w oko kiedyś jedno biurko, na które się nie zdecydowałam i zostało wykupione. Wracam jak ćma w miejsca, gdzie coś mi się kiedyś podobało, więc wróciłam i znalazłam dokładnie to, czego szukałam.

 

 

Biurko tutaj

Krzesło tutaj 

Tablica tutaj

Lampka tutaj 

Drewniane pudła - kupione w komisie wieki temu

A półka u góry na dokumenty i router - stara skrzynka na jabłka

 

Z racji tego, że Bonami wsparło mój projekt nowego biura w moim domu, mam dla was zniżkę. Kod OMATKO15 upoważnia do zniżki 15% na cały asortyment Bonami. Kod jest ważny od dzisiejszego wieczora od godziny 20.00 do czwartku 4 czerwca włącznie.

 

 

Zależało mi na biurku, które pozwoliłoby mi wyeliminować rozpraszacze. Po latach pracy z rozstawionymi kubeczkami na długopisy, zeszytami, kartkami, pierdołami, chciałam móc schować w półki wszystko, co mi niepotrzebne i co mnie dekoncentruje. Ja i tak nie jestem w stanie siedzieć kołkiem przez osiem godzin przy biurku - moje pisanie to stukanie w klawisze przez 30 minut i potem już mnie nosi, już wstaję, już idę do szklarni, do królików, uspokoić chłopaków. Po przechadzce wracam na pisanie i znów - rzadko siedzę kołkiem przy biurku, zależało mi więc, żeby kącik był ładny i zachęcający mnie do pracy. Czasem podstawiam sobie pod nogi jedną z tych skrzynek po prawej [pomaga mi to trzymać lepszą postawę], czasem walczę o krzesło z kotem, ale ogólnie miejsce do pracy spełnia swoją rolę: napisane mam ponad połowę e-booka i wieczorami nie mogę się doczekać, aż chłopcy pójdą spać nie dlatego, żeby sobie oglądać seriale, ale żeby usiąść i pisać. Bo mi w tym kąciku przyjemnie. A w dzień, kiedy muszę szybko odpisać na mail lub wiadomość - siadam do niego, dając rodzinie mocny sygnał: jeśli siedzę tu, to jestem w pracy.

 

Na własnej skórze przekonałam się kolejny raz, jak proste komunikaty potrafią ułatwić życie. Wcześniej, kiedy coś pisałam - na kanapie, w kuchni, czy w łazience, uznawano, że skoro nie wiadomo, co robię, to można ze mną pogadać, zapytać się, zaczepić. Nie miałam na czole napisanego "jestem w pracy", to skąd mogli wiedzieć, czy jestem, czy nie jestem. A tak - określone miejsce w domu na pracę rozwiązało przynajmniej ten problem pracy w domu.

 

Zachwycona tym moim nowym miejscem - ścięłam włosy. Tyle czasu męczyłam się już z długimi, że pandemia znowu przelała czarę mojego wścieknięcia na kudły. Pokończyły mi się moje odżywki do naturalnej pielęgnacji, a wydawało mi się nieodpowiedzialne jeżdżenie w czasie pandemii po drogeriach i szukanie odpowiednich składów. Kupiłam prosty szampon do włosów w kostce online i na pierwszy wolny termin umówiłam fryzjera. Jest mi lżej, jest mi lepiej, jest mi prościej:

 

 

Czy ładniej? Nie wiem. I szczerze - bardziej mi zależy na tym, żeby ładnie wyglądało moje miejsce pracy oraz mój ebook o zabawach. Z całą resztą, ma mi być wygodnie : )

 

Post powstał przy wsparciu Bonami

Udostępnij wpis

A dla wiejskich [choć nie tylko] matek została też stworzona grupa, na którą serdecznie cię zapraszam TUTAJ
Obserwuj nas też na Instagramie
Możesz też udostępnić wpis i skomentować go na Facebooku
Jestem Asia.
Piszę o tym, jak uciec z miasta i wychowywać dzieci na wsi, z dala od sklepów, ale bliżej siebie.

Naszą historię znajdziesz Tutaj

Ale ona wciąż się pisze, więc zostań ze mną w kontakcie:


    Subscribe
    Powiadom o
    guest
    0 komentarzy
    Inline Feedbacks
    View all comments
    20 marca 2023
    Chodź ze mną do łóżka, czyli jak sprawuje się półkotapczan Lenart po roku używania?

    Rok temu, dokładnie w marcu, przyjechała do mnie ekipa Lenart, żeby zamontować mi w pokoju półkotapczan. Po raz pierwszy od wielu lat miałam mieć własną sypialnię i... trochę się tego bałam. Tym bardziej że wskoczyłam na nieznane wody - zamiast klasycznego łóżka - wybrałam półkotapczan. Mebel, który pamiętałam z czasów dzieciństwa z pokoju koleżanki, u […]

    18 marca 2023
    Rozgryzam "Rozgryzione", czyli jak karmić, żeby nie przekarmić lub nie zagłodzić

    "To, jak bardzo wmuszam mojemu dziecku jedzenie, może mieć gorszy efekt niż pozawalanie dziecku na wszystko" - usłyszałam od autorek książki "Rozgryzione'' Zuzanny Wędołowskiej i Marty Kostki. Książka ta zwaliła mi z serca kawał poczucia winy za to, że "źle karmię moje dziecko". Książka pokazała mi, że nie muszę karmić idealnie, żeby karmić dobrze. O […]

    16 lutego 2023
    Bezsenność - co zrobić, żeby zasnąć, kiedy nie możesz spać?

    Przez dwa lata mój sen był dziwaczny. Stany lękowe, leki, depresja, stres, to wszystko sprawiło, że spałam dziwacznie. Budziłam się wyspana o 3 w nocy, kładłam się o 8, wstawałam o 11, potem przerwa, żeby odebrać dzieci i znów drzemka na godzinę o 16. Cały mój wolny czas kombinowałam, kiedy mogłabym odespać nieprzespaną noc. Kiedy […]

    7 lutego 2023
    Sama kupię sobie kwiaty, czyli o piosenkach zemsty luźne przemyślenia

    - Mamo, czemu wciąż śpiewasz tę piosenkę, przecież wiesz dobrze, ze możesz sobie sama kupić kwiaty, a nawet je zasiać!    Tak mi powiedział syn, gdy po raz setny przesłuchiwałam najnowszą piosenkę Miley Cyrus “Flowers”. A przesłuchiwałam ją nie dlatego, że Miley swymi kwiatami odkryła dla mnie Amerykę, ja już to znałam, ale dlatego, że […]

    3 lutego 2023
    I tak to się żyje na tej wsi...

    Miesiąc urlopu to sporo, ale jak bardzo mi to było potrzebne wie każdy, kto pracuje praktycznie bez przerwy. Niestety, ale często tak właśnie wygląda praca w social mediach - nawet kiedy odpoczywasz, zerkasz w komórkę, bo a nuż, coś się pojawi, co można skomentować, ktoś się pokłóci na grupie, ktoś napisze obrażony, że został zablokowany […]

    20 grudnia 2022
    Jak zmusić dziecko, żeby coś zjadło, czyli świąteczne potrawy dla niejadka

    Od lat zmagam się z jedzeniową wybiórczością i taki problem dotyczy też mojego dziecka. Jeszcze pięć lat temu przyznanie się do tego, że nie dam rady zjeść wszystkiego, bo zwyczajnie nie lubię, było dla mnie ogromnym problemem, bo jak to, można czegoś tak bardzo nie lubić aż do odruchów wymiotnych? Syn nauczył mnie asertywności i […]

    Obserwuj nas na Instagramie

    instagramfacebook-official