Czy warto przeprowadzić się na Mazury?

Tytuł tego tekstu, to jedno z popularnych słów kluczowych, z jakich wchodzicie na blog. Często też to pytanie się pojawia w waszych mailach, a jedna czytelniczka wręcz błagała mnie, żebym szybko znalazła jej jakąś działkę nad jeziorem, bo ona dłużej z teściową w domu mieszkać nie będzie. Tylko mina jej zrzedła, jak zobaczyła szaleńcze ceny mazurskich działek… ale wiem, że dalej próbuje, bo dla niej odpowiedź  na pytanie, czy warto przeprowadzić się na Mazury, jest oczywista.

Ale czy na pewno?

Zawsze, kiedy ktoś się mnie pyta, czy warto przenieść się na Mazury, odsyłam go do dość znanego w sieci filmiku o domku w Karkonoszach [filmik tutaj, ale uwaga – niecenzuralny]. Wystarczy w nim zmienić tylko słowo Karkonosze na Mazury i proszę, cała prawda.  Regularnie widzimy, jak gdzieś kolejny miastowy kupuje jakiś domek, patrzymy, jak się koło niego krząta,  jak się cieszy, a po roku wystawia znajomą tabliczkę „NA SPRZEDAŻ”. Bo drewno do pieca trzeba sobie w wakacje ogarnąć, bo rury zimą popękały, bo jelenie zadeptały misternie zaplanowany ogródek, bo norki się bez kozery wciskają na poddasze, a jenot zeżarł wszystkie jabłka.

Ostatnio przyjechali do nas znajomi, którzy jaki czas temu kupili sobie swój wymarzony ogromny dom z jeszcze większą działką na suwalszczyznie. Spełnili swoje marzenie i wraz z dziećmi przeprowadzili się wiosną do nowego miejsca pełni energii i zapału. Kiedy przyjechali do nas zapytaliśmy żartem, czy im się ten wymarzony domek znudził, że swój przyjazd zapowiedzieli przynajmniej na kilka dni. No i… litania. Szkoła daleko, do tego kiepska, na zajęcia dodatkowe trzeba dowozić 30 kilometrów, pal licho odśnieżanie, ale całe wakacje były jedną wielką tyrką wokół znajomych i rodziny, którzy zwabieni wizją wakacji pod gruszą, masowo przyjeżdżali do darmowej miejscówki, a którym trzeba było podać śniadanie, obiad, kolację, zorganizować czas… i tak non stop, przez ciągłe 60 dni, bo przyjeżdżali sporymi grupami niemalże jak na turnus, a sugestie pani domu, że jest zmęczona, kwitowali śmiechem „No co ty!” i popijali kieliszkiem wódeczki.  Wymarzony domek stał się przekleństwem, bo i opuścić na jesieni było go trudno, gdyż w okolicy non stop zdarzały się jakieś włamania, a sąsiadów jak na lekarstwo, do tego najbliższa stacja ochrony – 25 km. Przez 25 km to można cały dom oskubać.

Zazwyczaj na blogu pokazuję wam samą mazurską sielankę, ale prawdę czasami też staram przemycić [„Na wsi jest wszystko za darmo„, „Wiejska matka„]. Nic po tym, jeśli ludzie czytają, czytają, a w głowach zostaje im tylko cisza i świergot ptaków z instagrama czy snapa. I wiecie, co? Jestem w stanie to zrozumieć 🙂

I naprawdę, kiedy widzę kolejnego miastowego, wprowadzającego się do pustego od dawna domku, trzymam za niego kciuki. Trzymam mocno, może się przygotował, może będzie fajny, może mu się uda. A kiedy ktoś się pyta o realia życia na wsi [na wsi, nie w małym wsiomiasteczku pod większą aglomeracją], staram się mu powiedzieć o braku sklepów, o braku ludzi, o tym, że czasem człowiek chodzi i gada do siebie, o paleniu w wygaśniętym piecu o piątej rano, bo szron na ściany wchodzi,  o tym wszystkim, co wkurza, co jest ciężkie, co trapi. Ale potem wsiadam na żaglówkę, kajak, rower czy motorówkę, pędzę przez jeziora, lasy, patrzę się na moje oswojone z tymi widokami dziecko i myślę sobie – chodźcie, chodźcie wszyscy, zobaczcie! To miejsce jest tak wyjątkowe, że nawet ciągnikiem mnie stąd nie wyciągniecie! Mazury.

Nowy nabytek dziadków – motorówka dla gości. Oczywiście, że z Kosmykiem musieliśmy odbyć pierwsze „pływanie”. Z Mikołajek do „Przystani Jaskółka„. Adaś został z babcią i żegnał nas zdziwionym spojrzeniem :).

Mikołajki przed sezonem. Za trzy miesiące tu będą tłumy i nie będzie można przejść deptakiem.

Na zdjęciu wyżej w tym małych omegach ćwiczyły takie małe pędraki z podstawówki. Uroczy widok <3

Adaś, jak zwykle, moje pojawienie się po dłuższej nieobecności, skwitował wyrzutem i łzami w oczach 🙂

Tak, ma dwie różne skarpetki 🙂

 Inne „wiejskie” teksty:

„Krwiożercze króliki i wiejski styl życia” 

„Wiejska matka” 

„Na wsi jest wszystko za darmo”

„Czy kiedykolwiek żałowałam powrotu na wieś” 

„Pięć rzeczy bez których można przeżyć na wsi i wszędzie” [muszę w tym tekście zrobić małą edycję, bo od kiedy moja mama kupiła ekspres, chyba się od tej kawy uzależniłam :D]

„Jak prosto zaplanować obiady na cały miesiąc”

„Dwa lata w sieci” 

Jeśli więc interesuje was przeprowadzka na wieś… nie pomogę. Czasem jestem tak wściekła wszystkimi problemami, że mogę dramatyzować. A czasem zachłystuję się tak bardzo tym, co mnie otacza, że zwyczajnie pieję nad wyższością mojego miejsca na ziemi nad innymi. No i co? Nic na to nie poradzę 🙂

Oddychać moimi Mazurami możecie częściej na Instagramie [tutaj] i na Snapchacie [matkatylkojedna]. Podzielcie się swoimi przemyśleniami – ciągnie was w odludzie?