Od lat z fascynacją obserwuję, w jakim kierunku idą mazurskie atrakcje. Morze ma wodę, góry – góry. Mazury mają i jedno i drugie, ale mają też swoje piękne lasy, a w nich mnóstwo rzadkiej zwierzyny. I czy to dziwne, że właśnie u nas powstają największe parki dzikich zwierząt, gdzie można podejrzeć z bliska życie tych, co zazwyczaj chowają się w gęstwinach? Miałam ambicję pokazać moim dzieciom każde z tych miejsc i ferma jeleniowatych w Kosewie była ostatnim punktem.
Pierwszym miejsce, oczywiście, które odwiedziliśmy, i to kilka razy, był Park Dzikich Zwierząt w Kadzidłowie – ten wpis i ten wpis. Zdjęcia są, co prawda, tylko z Kosmykiem, Adasia nie było jeszcze w planach, ale z Adasiem byliśmy już tam w tym roku [do Kadzidłowa mamy 7 kilometrów]. PDZ w Kadzidłowie to pierwszy i najstarszy taki obiekt w Polsce. Jest tam też chyba najwięcej zwierząt i można je oglądać z bardzo bliska. Są różne opinie na temat Parku i jego komercjalizacji, ale ja, mieszkając tuż obok, w sąsiedztwie i spotykając się z ludźmi, którzy tam pracują lub pracowali, nie słyszałam, żeby zwierzęta traktowane były źle, wręcz przeciwnie – wiem, że ryś, który biega wokół naszego domu raz na jakiś czas, jest z Parku i wydaje na świat młode rysiątka, które przedłużają ten zagrożony gatunek.
Kolejnym było Okrągłe, do którego pojechaliśmy z gośćmi mojej mamy i o którym opinię wyraziłam tutaj. Okrągłe to nie park, ale raczej safari. Zamiast chodzić między zwierzętami i oglądać je z bliska, jeździ się takim małym wozem i ogląda zwierzęta, głównie kopytne.
Zostało nam jeszcze Kosewo, do którego ciężko nam się było wybrać. Kto nie lubi tłumów, przepychania się i przechodzenia przez barierki lub jazdy głośnym ciągnikiem, za to uwielbia się skradać i podglądać zza pagórka stado jeleni – to miejsce idealne dla niego.
Ferma w Kosewie to nie zwykły Park, w którym zwierzęta są dla gości. To przede wszystkim Stacja Badawcza PAN, w której pracują naukowcy i studenci, a zwierzęta, które my, turyści, oglądamy na godzinnym spacerze, są wnikliwie obserwowane, a ich zwyczaje opisywane. Zwierzęta tu nie są tylko dla turystów, to turyści raczej są drugim planem – muszą chodzić cicho i spokojnie, żeby nie spłoszyć żerującego stada i mu się przyjrzeć. My mieliśmy szczęście, bo nam towarzyszyła przez cały spacer jedyna oswojona łania i chłopcy mieli radochę. Na pytanie pani, czy cieszą się, że widzą łanię z tak bliska, odpowiedzieli, że tak, bo czują się jak w domu 😀 Pani miała dziwną minę, ale nie zwierzałam się, że mieszkamy niedaleko tuż przy ostoi zwierzyny.
FERMA JELENIOWATYCH W KOSEWIE – CZY WARTO Z MAŁYM DZIECKIEM?
Nie bez przyczyny do tej pory omijaliśmy Kosewo szerokim łukiem. Mieszkam tutaj i dużo rozmawiam, więc wiedziałam, że mały Adasio nie da sobie rady. Co prawda, już jako dwulatek pokonał całą trasę Kadzidłowa, a jako roczniak szalał na safari w Okrągłym, ale Kosewo ma jedną główną wadę, która małym dzieciom może przeszkadzać: trzeba być cicho i trzymać się grupy. W poprzednich parkach siłę dawał kontakt ze zwierzętami i emocje z tym związane, a łazić po łące, do tego widzieć zwierzęta i nie móc do nich podbiec – to było dla mojego młodszego syna bardzo trudne. Do tego pani, która nas oprowadzała, puchła z wściekłości, gdy Adaś odbiegał choćby metr do przodu lub zostawał w tyle i wciąż powtarzała mu jak mantrę, że nie można się oddalać, na co on serdecznie i uprzejmie potakiwał, ale potem znów emocje brały górę i nie mógł się powstrzymać, żeby nie podbiec albo nie zostać, by obejrzeć dokładniej jakiegoś kamyka. Więc z szacunku dla nerwów naszej pani przewodniczki, całą drogę przesiedział na moich ramionach [stąd zdjęcia wszystkie robiłam telefonem, po aparat nie miałam siły sięgnąć, a Adasio jest na jednym zdjęciu :D].
Dlatego warto wziąć pod uwagę, czy dzieci są już na tyle duże, żeby wytrzymać godzinny spacer. Do tego, czy potrafią stać „grzecznie” i „słuchać”. Na początku zwiedzania zaplanowana jest zawsze wizyta w muzeum z porożami i eksponatami. Nie wiem, jak długo trwa, bo nasza pani przewodnik zaczęła coś mówić i pokazywać poroża, ale szybko skończyła i zarządziła odwrót, bo chłopcy wykrzyknęli, że poroża jak u ich dziadka i zaczęli je sobie zakładać na głowy.
– Oni się chyba znają na rogach. – stwierdziła pani przewodnik, a potem trzy razy dostała zawału, gdy zobaczyła, jak chłopcy samodzielnie schodzą po stromych schodach. [Adaś dwa razy, bo za pierwszym razem zaczął złą nogą].
Pod koniec trasy, gdy barki już miałam napompowane tak, jak kiedyś sobie napompuje cycki, byliśmy już po spacerze i mimo utyskiwań pani przewodnik, że z dziećmi, które nie idą w rządku i za rączkę, niczego nie zobaczymy, jednak udało nam się zobaczyć i łosia, i jelenie. Mieliśmy szczęście, że zajechaliśmy godzinę przed zamknięciem [zamykają o 17] i byliśmy jedynymi zwiedzającymi w tym czasie, bo inaczej, znając moje dzieci, bym zrezygnowała i kolejny raz Kosewo by nam odpadło. Bo mam wrażenie, że mniejsze dzieci w Kosewie nie są zbyt miło widziane. I w sumie to rozumiem. Ciężko oglądać stado zwierząt, gdy mały szkrab wydziera się na całe małe gardełko lub ucieka przed siebie i płoszy zwierzynę.
A tak to, byliśmy, zobaczyliśmy. I polecamy. Bo jeśli ktoś nie lubi tłumów, lubi spokojny spacer i obserwację zwierząt jak naturalnie żyją, to jest to fajne miejsce. Choć bilety, moim zdaniem, trochę drogie: 15 zł za dorosłego, 10 zł za dziecko. Ale nie wnikam, może akurat tyle im potrzeba. A dzieci zobaczyły miejsce, które jest wizytówką krainy, w której mieszkają. To na tym najbardziej, a nie na pokazaniu zwierzątek, zależało mi najbardziej.
PS. Na Mazurach jest jeszcze kilka miejsc, w których można zobaczyć zwierzęta na wolności, nie tylko te trzy. Te trzy są takimi głównymi, najczęściej polecanymi turystom. Mniej znanym jest pewien brzeg Bełdan, gdzie, również w ramach Polskiej Akademii Nauk, można spotkać te zwierzęta całkiem na wolności.
PS 2 Zainstaluj sobie aplikację, dzięki której w każdym momencie będziesz mógł sprawdzić, co nowego na blogu! Tu wersja na Android, a tu na IOS. Możesz też udostępnić wpis i skomentować go na facebooku [jeśli chcesz widzieć, co tam piszę], zawsze też jestem na instagramie, więc tam możesz zerkać, co gadam na żywo ? dziękuję! A dla wiejskich [choć nie tylko] matek została też stworzona grupa, na którą serdecznie cię zapraszam [tutaj].
